Door Marleen de Groot
Ik zal maar meteen eerlijk zijn, ik ben van te voren ongeveer een jaar lang zenuwachtig geweest voor mijn exchange. Man, wat was het spannend om dit avontuur aan te gaan. Helemaal in je eentje naar een vreemd land, waar je niemand kent, de taal niet spreekt, al je vrienden en familie achter hebt moeten laten en helemaal opnieuw gaat beginnen. Bovendien ga je niet zomaar weg voor een weekje vakantie, maar voor een studie van een half jaar. Dat is best een grote stap. Toch besloot ik om te gaan, omdat ik wist dat het goed voor me zou zijn. Mijn zus is twee jaar geleden op exchange gegaan en ik wist gewoon dat dit de beste tijd van je leven zou worden. En dat is het ook zeker geweest!
Ik ben op exchange in het prachtige Boedapest in Hongarije. Eerlijk gezegd wist ik niet zo veel van Hongarije af. Ik zag het voor me als een koud Oostblokland met oude krom lopende vrouwtjes en vervallen huisjes op het platteland. Oh en niet te vergeten: goulash! Maar gelukkig is Hongarije veel meer dan dat! Door afgelopen januari er zo blanco in te stappen, alles over me heen te laten komen en zelf alles uit te zoeken, heb ik misschien wel het meeste geleerd.
Boedapest, de naam zegt het eigenlijk al, bestaat uit twee delen, Buda en Pest. Pest is het centrum gedeelte waar eigenlijk alles te doen is. Buda is het meer rustige, heuvelachtige gedeelte van de stad waar ik met allerlei buitenlandse studenten in een dormitory woon. We hebben daar onze eigen ‘pub’ en een grote vriendengroep die echt als een familie voelt. Het leuke is dat we allemaal zo verschillend zijn. Mensen komen o.a. uit Spanje, Tsjechië, Polen, Italië, Amerika, Roemenië en Ierland, het is dus een beetje een bij elkaar geraapt zooitje.
Mijn eerste indrukken van Boedapest waren heel erg goed. Ik voelde me zo vrij, de stad was prachtig en de Hongaren heel erg behulpzaam. Wel merkte ik na een tijdje dat ze hier toch wel wat achter lopen op Nederland of heel ouderwets over dingen kunnen denken. De meeste Hongaren spreken geen Engels en veel dingen werken nog zo inefficiënt in vergelijking met Nederland. Denk aan willekeurige mensen die in het Hongaars tegen je blijven aanpraten of een restaurant met een rekenmachine als kassa. OV in- en uitcheck paaltjes kennen ze niet, overal staan de hele dag mannetjes bij de metro aan wie je jouw kaartje moet laten zien. Wat dat betreft zouden ze wat van Nederland kunnen leren. Maar aan de andere kant geeft dat Boedapest ook wel weer haar charme.
Waarom Boedapest voor mij nu zo’n geweldige bestemming is? Omdat ik me er thuis voel. Het leven is een stuk goedkoper dan in Nederland en er is altijd wat te doen. Van na je colleges bijkomen in een sprookjesachtige thermische spa, tot de avond afsluiten in een van de gezellige ruin pubs die de stad rijk is: Boedapest leeft altijd! Mijn leven is chaotisch hier, maar dat maakt het juist nu zo leuk. Elke dag brengt weer iets nieuws, plannen veranderen continu, en je gaat van het ene feestje naar het andere. Daarnaast is reizen ook zeker een onderdeel van een exchange, zo heb ik andere steden in Hongarije bezocht, ben ik naar Wenen geweest en ga ik de komende tijd Oost-Europa ontdekken.
Maar tussendoor moet er ook nog gestudeerd worden natuurlijk! De Law Faculty bevindt zich in een prachtig oud gebouw, waardoor het net voelt alsof ik in Zweinstein studeer. Het onderwijs daarentegen is iets minder indrukwekkend. Ik volg de vakken White-Collar Crime, European Criminal Law, Human Rights in Private Law, Democracy in Crisis en Hungarian Constitutional Law. De vakken zijn best interessant, maar ik heb toch het gevoel dat ik in Nederland meer leer. Het concreet toepassen van kennis op casussen in Tilburg werkt voor mij gewoon beter dan alle losse stukjes informatie verwerken die ze me vertellen in Boedapest. Door deze ervaring ben ik het onderwijs in Tilburg wel meer gaan waarderen.
Ook ik kan niet ontkomen aan clichés. Een exchange gaat naast het studeren, ook gewoon om de hele ervaring. Je leert over jezelf, maar ook over andere culturen, het opent je ogen en je gaat nadenken over wat je wilt in het leven. Ik heb Boedapest in mijn armen gesloten en vrienden voor het leven gemaakt. Wie wil dat nou niet?
Bijzonder leuk om te lezen, Marleen… Geniet!